Konserwacja okuć i uszczelek

Aby zachować gwarancję na okucia, oraz ich sprawność przez długie lata, należy raz do roku przeprowadzać ich konserwację. Dostępne bez rozkręcania ruchome miejsca, należy oczyścić oraz posmarować wazeliną techniczną lub smarem silikonowym. Stosowane środki pielęgnacyjno-czyszczące nie mogą zawierać żywic, kwasów czy zasad ponieważ naruszają one powłokę antykorozyjną okuć. Celem zachowania należytej sprężystości i elastyczności uszczelek również należy smarować je raz do roku wazeliną techniczną.

Wietrzenie pomieszczeń

Jeśli kupując okna zrezygnowaliśmy ze szczelin infiltracyjnych i nie zastosowaliśmy nawiewnika musimy pamiętać o systematycznym wietrzeniu pomieszczeń poprzez korzystanie z mikrowentylacji lub szybkiego przewietrzania przez otwarcie skrzydła.

Folia ochronna na profilu

Folie ochronne, które znajdują się na profilach, należy usunąć w możliwie najkrótszym czasie po zakończeniu montażu, nie później jednak niż po upływie 1 miesiąca. Zadaniem ich jest jedynie zabezpieczenie profili podczas produkcji, transportu i montażu, pozostawione zbyt długo mogą doprowadzić do odbarwień.

Czyszczenie profili

Do czyszczenia okien, nie należy używać produktów zawierających rozpuszczalniki i środki ścierne. W przypadku silnych, tłustych zabrudzeń, można użyć benzyny ekstrakcyjnej. Do oczyszczenia okuć, otworów odwodnieniowych i trudno dostępnych miejsc, warto posłużyć się odkurzaczem.

Skraplanie pary wodnej na szybach i drzwiach

Skraplanie pary wodnej na szybach i drzwiach od wewnętrznej strony pomieszczeń jest następstwem, różnicy temperatur: zewnętrznej i wewnętrznej przy dużej wilgotności powietrza wewnątrz pomieszczenia. Zjawisko to określane jest mianem „punktu rosy” – rozpoczyna się proces skraplania pary wodnej. Dotyczy głównie okresów zimowych. Towarzyszyć temu może oszronienie lub wręcz pojawienie się lodu na wewnętrznej powierzchni okien i drzwi (szyby, listwy przyszybowe, ościeżnice, itp.).

Jeśli zostanie osiągnięty punkt rosy, następuje zjawisko skraplania pary wodnej na chłodnych powierzchniach wewnętrznych.

Przyczyną tego stanu nie jest wada stolarki lecz najczęściej nieprawidłowa wentylacja pomieszczenia. Poprzez staranie izolowane okna lub drzwi, powietrze o wysokiej wilgotności powstałej podczas codziennych czynności domowych (kąpiel, gotowanie, pranie, itp.) nie może wydostać się na zewnątrz pomieszczenia i osiada na najchłodniejszych powierzchniach czyli szybach okiennych, drzwiach czy ościeżnicach metalowych. W celu wyeliminowania tego zjawiska należy sprawdzić poprawność działania wentylacji. Dodatkowo należy zapewnić dopływ świeżego powietrza poprzez systematyczne wietrzenie pomieszczenia.

Na zjawisko kondensacji pary wodnej, na wewnętrznej powierzchni okien i drzwi, wpływ mają następujące czynniki:

• Poziom wilgotności wewnątrz pomieszczenia
• Temperatura powietrza na zewnątrz budynku
• Temperatura wewnątrz pomieszczenia
• Temperatura na powierzchni okien i drzwi
• Sprawność wentylacji

Ograniczanie zjawiska kondensacji jest możliwe poprzez oddziaływanie na cztery z ww. czynników (brak wpływu na warunki atmosferyczne). Wilgotność powietrza powinna być wychwytywana w momencie powstawania i usuwana na zewnątrz. Pomieszczenie powinno być systematycznie ogrzewane i wentylowane. Dzięki zastosowaniu ramki dystansowej wykonanej ze złożonego materiału izolacyjnego, tzw. „ciepłej ramki”, można znacząco polepszyć izolację termiczną na brzegach pakietu szybowego. To z kolei powoduje podwyższenie temperatury szyb w tym obszarze i obniża ryzyko występowania tymczasowej kondensacji pary wodnej.

Okresowe pojawianie się skroplonej pary wodnej jest zjawiskiem normalnym, o charakterze przejściowym, którego nie da się wyeliminować w 100% ale można i powinno się go zminimalizować poprzez stosowanie się do powyższych zasad.